آیا ماهواه های غیر زمین ثابت با توان بالا (non-GEO HTS) می­توانند اقتصاد فیبر را شکست دهند؟

تعامل متقابل بین اپراتورهای مخابراتی و ماهواره ای که نقاط راه دور را روی زمین متصل می­کنند یک تجارت کاملاً متمرکز، دنج و تثبیت شده است. اکوسیستم های مخابراتی و ماهواره ای دهه ها باهم همکاری کرده اند زیرا ماهواره ها نقش های خود را در سرویس دهی به لینک های ترانک بین المللی، به جریان انداختن ارتباطات ستون فقرات اینترنتی در مناطق در حال توسعه و پشتیبانی از بک هال محلی برای مخابرات بی سیم تطبیق می­دهند. در حالی که گسترش ماهواره های زمین ثابت با توان بالا (GEO-HTS) باعث شده است که بک هال ماهواره ای از نظر میانگین درآمد به ازای هر کاربر (ARPU) سازگارتر و مناسبتر باشد، اما به دلیل تأخیر در برقراری لینک و هزینه ها، هنوز هم این فناوری به عنوان آخرین گزینه در نظر گرفته می­شود. با این حال، ظهور جسورانه مگا منظومه ها یا منظومه های ماهواره ای مگا (بزرگ)، متشکل از هزاران ماهواره ی توان بالا که در مدارهای LEO و MEO مستقر شده اند این سئوال را مطرح می­کند که:

آیا منظومه های غیر زمین ثابت (GEO) با تأخیر کم می­توانند به یک جریان اصلی و مقرون به صرفه برای بک هال فیبر نوری تبدیل شوند؟

متن کامل خبر

عصر ارتباطات بین الملل پارس کار 2024-2007 ، شماره پروانه 100/70897