Tag: دسترسی آزاد اطلاعات

  • متنی که در صفحه­ ی اول وبگاه اوترنت (Outernet.is)، سرویسی که نحوه دسترسی آزاد اطلاعاتی دسترسی به اینترنت را در کل دنیا تغییر می­دهد، نمایش داده می شود، به این صورت است : "تصور کنید که اطلاعات به صورت کاملا رایگان در دسترس همه باشد". هم اکنون با استفاده از یک گیرنده­ و تیونر (Tuner)، کاربرانی از قاره­ ی آفریقا، اروپا، آمریکای شمالی می­توانند به محتویات سرویس اوترنت دسترسی داشته باشند و پایه گذار این سرویس آقای سید کریم (Syed Karim) امیدوار است تا نحوه ی دسترسی به این سرویس را فراتر ببرد به گونه ای که با دستگاه­ های سیار (Mobile) نیز بتوان تا ماه جولای 2015، این امر میسر گردد.

    1

    بهترین توصیف سیستم اوترنت به این گونه است که بگوییم این سرویس یک پخش کننده (Broadcaster) داده ­ی جهانی است. در سخنرانی که سید کریم در دانشگاه هنگ کنگ برگزار کرده است گفته است که مزیت این سیستم این است که برودکست (Broadcast) داده، "از یک به چند تا و در نتیجه از یک به بی نهایت" انتقال پیدا می کند.

    این سرویس نسخه های آفلاین محتویاتی از اینترنت نظیر صفحه های ویکی پدیا، کتاب­های الکترونیکی، برنامه­ های متنوع رایانه و تلفن همراه و... را ارائه می­دهد. مقداری از محتویات با نظر عموم انتخاب می­شود و مقداری با فرآیندهای سخت­گیرانه ­تری انتخاب می­شود.

    انتقال اطلاعات ماهواره ­ای توسط پهنای باند انتقال، محدود می­شود، لذا سازندگان اوترنت باید تصمیم خود را مبنی بر اینکه چه محتویاتی ارسال شود، بگیرند. اطلاعاتی که توسط اوترنت برودکست می­شود، توسط کاربران درخواست می­شود که بخشی از آن از طریق رای گیری میان آنان صورت می­پذیرد. همچنین مقداری از محتویات از طریق داده ­های مورد نظر اسپانسرها انتخاب می­شود.

    محتویاتی که کاربران انتخاب می­کنند با یک سیستم رای ­گیری صورت می­پذیرد. کاربران در این سیستم برای رای دادن باید ثبت نام کنند و رای خود را بدهند. البته کسانی که دسترسی کمتری به اینترنت دارند در اولویت هستند. محدودیتی بر روی تعداد رایی که یک کاربر می تواند بدهد، وجود دارد. اتفاقا این روش می­تواند میزان نفوذ این پروژه میان مردم دنیا را بفهمد. همانطور که سید کریم توضیح می­دهد، ارتباطات ماهواره ­ای، گمنامی مصرف کنندگان داده را تضمین می­کند و شناسایی دریافت کنندگان محتویات توسط دولت مردان امکان ناپذیر می­شود.

    بر اساس وبگاه اوترنت، سازندگان این پروژه بر روی گیرنده­ ای کار می­کنند که بر مبنای بورد لینوکسی Raspberry Pi طراحی شده است. این بورد در ابعاد کارت اعتباری، در واقع کامپیوتری بر روی بورد است که به هسته­ ی پردازشی ARM و دو عدد پورت USB مجهز شده است. Raspberry Pi بوردی بسیار همه گیر میان توسعه دهندگان نرم افزاری و سخت افزاری رایانه بوده و به دلیل مصرف پایین توان نسبت به PC و مشخصات مطلوب و ارزان برای اوترنت مناسب دیده شده است.

    کاربران این سرویس به یک دیش ماهواره­ ای، LNB DVB-S و گیرنده ­ای که با لینوکس سازگار است، نیاز دارند. کمپانی به فکر ساخت و فروش تیونر های USB و گیرنده ­های کامل اوترنت در فروشگاه خود می باشند که درنهایت نحوه­ ی نصب و راه اندازی را بسیار راحت کرده و آن را برای مشتری مقرون به صرفه می­کند. این سیستم تا حدود زیادی به فرستنده­ های ماهواره­ای تلویزیون شباهت دارد. ماهواره­ های تحت پوشش محتویات اوترنت را برودکست کرده و کسانی که سخت افزار و نرم افزار مربوط را دارند آن محتویات را دریافت می­کنند. همانطور که سید کریم توضیح می­دهد، این سرویس مانند یک روتر WiFi عمل کرده و کسانی که در محدوده­ ی پوشش هستند داده­ های برودکست را دریافت می­کنند. تنها چیزی که شما نیاز دارید فقط یک مرورگر می باشد. شکل زیر گیرنده­ ی اختصاصی این سرویس به نام LightHouse را مشاهده می کنید.

    2

    اینرنت ماهواره­ ای مفهوم جدیدی نیست چرا که در حدود سال 1990 برای اولین بار مورد استفاده قرار گرفت تا جایی که کارآمدترین روش برای مناطق دوردست می­باشد. اما به دلیل طولانی بودن زمان Ping، ظرفیت پایین و قیمت بسیار بالا آن­ها را برای مصارف عموم غیر قابل توجیه بوده است. با این حال چیزی که اوترنت پیشنهاد می­دهد متفاوت از اینترنت است زیرا اوترنت در واقع آرشیوی از محتویات شامل فایل، ویدیو، کتاب، متن و... می­باشد که برودکست می­شود. هسته ی اصلی تفاوت اوترنت و اینترنت این است که اینترنت یک ارتباط دوطرفه است. در مقابل در اوترنت، داده­ ها به صورت یک طرفه دریافت می­شود ولی راهی برای ارسال داده وجود ندارد.

    3

    به نظر نمی­رسد اینترنت یک طرفه بتواند نظر کاربرانی که به طور تمام وقت نیاز به اینترنت دارند را به خود جلب کند، اما انگیزه­ ی اصلی پروژه  اوترنت بر اساس آمار دردناک و تکان دهنده ­ای است که از مردم فقیر دنیا به دست رسیده است. برای مثال درحالیکه آفریقا 15 درصد جمعیت دنیا را تشکیل می­دهد، تنها 26.5 درصد آن­ها به اینترنت دسترسی دارند درنتیجه فقط 9.8 درصد مردمی که به اینترنت دسترسی دارند را آفریقایی­ ها تشکیل می­دهند.

    با وجود تغییر دنیا در زمینه­ ی سلامت و دسترسی اطلاعات، مهمتر است مردمی که واقعا به اطلاعات حیاتی نیاز دارند، علی الخصوص مردم افریقا، با جمعیت 1.2 میلیون نفری مبتلا به ایدز، به اطلاعات دسترسی داشته باشند. اطلاعاتی در مورد نحوه­ی انتشار و پیشگیری از بیماری­ها میتواند نسبت به روش­های دولتی، بسیار موثرتر باشد. همچنین در کشورهایی که دولت محدودیت­های شدید بر روی گردش آزاد اطلاعات در نظر گرفته ­اند اوترنت می­تواند این مرزها را بشکند.

    در ویدئوی زیر اطلاعات بیشتر در رابطه با نحوه استفاده و کاربردهای اترنت مشاهده نمایید

    منبع خبر:

    http://www.engineering.hku.hk

    دانلود مقاله بصورت :PDF

    fremontia_horticultral_acrobat_icon

عصر ارتباطات بین الملل پارس کار 2024-2007 ، شماره پروانه 100/70897